Нядаўна адзін ажаніўся. Жонка прыгажуня, а вось з цешчай не повезло. Гісторыя пра тое, як адвучыць цешчу гарлапаніць

Тым больш, што жыць маладым прыйшлося ў яе, аж да заканчэння вышэйшай навучальнай установы. Ужо балюча крыклівая трапілася другая мама, ледзь што не так - взвывает як піларама. Друган кажа, што часам нават вушы ватай затыкаў. Ну карацей, як бы там ні было, а пасля інстытута, дарэчы сельскагаспадарчага, размеркавалі іх у нейкі саўгас. Далі хацінка, і зажылі яны весела і шчасліва. Друган, мужычок гаспадарчы, жыўнасць развёў, курачак, поросеночка, яшчэ нешта там! Жывуць!

Гады праз два прыходзіць ад мамы жонкі тэлеграма, маўляў, сустракайце - прыязджаю! Жонка замітусілася, планы будуе. Пеўнікаў плануе некалькі штук засячы, маму хатняй курацінай пакарміць. Друган кажа, што як прыедзе, так і Заруба, каб свежанькае было. Цешча прыехала ўвечары. І адразу пачала ўсталёўваць свае парадкі. Друган на аснове мінулых успамінаў ледзь Кандраці не хапіў, і паспеў у яго ноччу падступны план.

У палове чацвёртай раніцы жонка зазбіралася на ранішнюю дойку, яна на ферме загадчыцы працавала. Разам з ёй і цешча падскочыла, а друганом на працу да васьмі, ён яшчэ ляжыць. Цешча зноў пачала трындзець, маўляў, дачушка яе працавік, а зяць дармаед. Жонка пайшла, друган ўстаў. Сядзіць на кухні гарбату п'е, цешча на падвышаных танах тлумачыць яму палітыку сямейнага жыцця.

І тут за акном пеўнік закукарэкаў. Друган робіць зверскую рожу, хапае сякеру, і ў загородом з курамі. Хапае пеўня, і хрясь па шыі, паўфабрыкат гатовы. Прыцягнуў на кухню, кінуў у тазік. Гарадская цешча ад гэтага дзейства охренела. Гарлапаніць, ты што ж, маўляў, ірад, нарабіў! А ён ёй тлумачыць, што нервы ні да чорта сталі, гучных крыкаў не пераносіць. Тут наступны певень закукарэкаў. Друган зноў робіць зверскае твар і з крыкам:

- НУ, МАЦІ ТВОЮ !!! ....

Вылятае ў двор і паўтарае працэдуру. Хрясь, і наступны пеўнік ўжо паўфабрыкат. Цешча ўжо не абуралася, і глядзела на зяця неяк коса. Тут трэці закукарэкаў. Усё паўтарылася. Цешча да самага догляду зяця маўчала, як рыба.

Прыйшоў ён на абед. Жонка пеўнікаў Аскубла і суп варыць. Калі цешчы на ​​кухні не было, яна яго і пытаецца:

- ты, маўляў, НЕ ВЕДАЕШ, КОЛЯ, ЧАМУ НАША МАМА шэптам размаўляць? ..

крыніца